خوش آن بیداد کز فریاد من جانان برون آید |
خوش آن بیداد کز فریاد من جانان برون آید
|
|
نفیر دادخواهان سر کشد سلطان برون آید
|
به عزم بزم خاصش گیرم آن دم دامن رعنا
|
|
که داد دادخواهان داده از ایوان برون آید
|
فلک هم در طلب سرگشته خواهد گشت تا دیگر
|
|
چنین ماهی ازین نیلوفری ایوان برون اید
|
خوش آن ساعت که از اطراف صحرا سر زند گردی
|
|
چو گرد از هم به پا شده محمل جانان برون آید
|
امان ده یکدم ای ماه مخالف حسبة لله
|
|
که طوفان خوردهای از ورطهی طوفان برون آید
|
غم جانم مخور ای همنشین اینک رسید آن کس
|
|
که آن شاه جهان از چشمهی حیوان برون آید
|
به مجلس محتشم را باز خندان میبرد آن گل
|
|
معاذالله اگر این بار هم گریان برون آید
|
| |
|
| |