دل مایل تو شد که سیه رو چو دیده باد |
دل مایل تو شد که سیه رو چو دیده باد
|
|
خون گشته قطره قطره ز مژگان چکیده باد
|
جان نیز گشت پیرو دل کز ره اجل
|
|
خاری به پای بیهوده گردش خلیده باد
|
تن هم نمیکشد ز رهت پا بگفت من
|
|
کز سر کشی به دار سیاست کشیده باد
|
تو قبلهی رقیبی و من در سجود تو
|
|
کز بار مرگ پشت امیدم خمیده باد
|
با آن که میبری همه دم نام مدعی
|
|
نام تو میبرم که زبانم بریده باد
|
با آن که غیر دامن وصلت گرفته است
|
|
من زندهام که جیب حیاتم دریده باد
|
گر مرغ روحم محتشم از باغ روی تو
|
|
دل برندارد از چمن تن پریده باد
|
| |
|
| |