گفتم تو را متاعی بهتر ز ناز باشد |
گفتم تو را متاعی بهتر ز ناز باشد
|
|
از عشوه گفت آری گر عشقباز باشد
|
قدت به سرو آزاد تشریف بندگی داد
|
|
این جامه بر قد او ترسم دراز باشد
|
منشین ز آتش من آهنین دل ایمن
|
|
کاتش چو تیز باشد آهن گداز باشد
|
بر من درستم باز دشمن به لطف ممتاز
|
|
کی باشد این ستمها گر امتیاز باشد
|
دریای راز در جوش من مهر بر لب از بیم
|
|
گو هم زبان حریفی کز اهل راز باشد
|
چون عشق محو سازد شاهی و بندگی را
|
|
گردن طراز محمود طوق ایاز باشد
|
ذوقی چنان نماند آمیزش نهان را
|
|
معشوق اگر ز عاشق بیاحتراز باشد
|
چون خانه حقیقت جوئی پی بتان گیر
|
|
کاول قدم درین ره کوی مجاز باشد
|
آتش فتد به گلزار گر همچو نرگس یار
|
|
نرگس کرشمه پرداز یا عشوهساز باشد
|
بیش از تمام عالم خواهم نیازمندی
|
|
تا از نیاز مردم او بینیاز باشد
|
حاشا که تا قیامت برخیزد از در مهر
|
|
بر محتشم در جور هرچند باز باشد
|
| |
|
| |