به بزم او حریفان را ز مستی دست و پا بوسم |
به بزم او حریفان را ز مستی دست و پا بوسم
|
|
به این تقریب شاید دست آن کان حیا بوسم
|
دهم در خیل مستان تن به بدمستی که هر ساعت
|
|
روم خواهی نخواهی دست آن شوخ بلا بوسم
|
چو جنگ آغازد آن بدخو نیاید بر زمین پایم
|
|
ازین شادی که دستش در دم صلح و صفا بوسم
|
خون آن مستی که او خنجر کشد من چون گنهکاران
|
|
گهش قربان شوم از عجز و گاهی دست و پا بوسم
|
زمین بوس در آن را گر نیم لایق اجازت ده
|
|
که از بیرون دردیوار آن دولت سرا بوسم
|
دهندم تا ز ماوای سگ کویت نشان تا کی
|
|
سر بیگانه گردم خاک پای آشنا بوسم
|
کبوتر نامه ز آن دلبر چو آرد محتشم شاید
|
|
کنم پرواز اگر چون مرغ و بالش در هوا بوسم
|
| |
|
| |