تو به زور حسن ایمن مشو از سپاه آهم |
تو به زور حسن ایمن مشو از سپاه آهم
|
|
که من ضعیف پیکر ملک قوی سپاهم
|
شه چار رکن عشقم که به چار سوی غیرت
|
|
ز سیه گلیم محنت زدهاند بارگاهم
|
نه هوای سربلندی نه خیال ارجمندی
|
|
نه سراسری و خرگه نه غم سرو کلاهم
|
ز هجوم وحشیانم شده متفق سپاهی
|
|
که ز خسروی چو مجنون به ستیزه باج خواهم
|
ز جنون فزود هردم چو بلای ناگهانی
|
|
در و دشت در حصارم دد و دام در پناهم
|
زده سر ز باغ رویت چه گیاه خوش نسیمی
|
|
که گل جنون شکفته ز نسیم آن گیاهم
|
ز تو محتشم چه پنهان که دگر به قصد ایمان
|
|
ز بتان نامسلمان صنمی زده است راهم
|
| |
|
| |