بیا ای عشق تمکین مرا از گرد ره بشکن |
بیا ای عشق تمکین مرا از گرد ره بشکن
|
|
جنون را پیش رو کن عقل را پشت سپه بشکن
|
مسجد سرو من قدر است کن وز بار عشق آنجا
|
|
هزاران زاهد صدساله را پشت دو ته بشکن
|
حصار دل که شاهانند در تسخیر آن عاجز
|
|
تو زیبا دلستان بستان تو رعنا پادشه بشکن
|
قضا چون بست به رمه طاق ابرویت زبردستی
|
|
بیا و طاق دلها را ز ماهی تا به مه بشکن
|
اگر در وادی عشقت دل از ظلمت کشد لشگر
|
|
شکوهی لشگر دل را به زور یک نگه بشکن
|
به بام بارگاه آی و ز برقع طرف رخ بنما
|
|
وزان شکل هلالی قدر ماه چهارده بشکن
|
فراغعت را غنیمت دان غمین منشین قدح بستان
|
|
تکلف را اجازت ده کمر بگشا کله بشکن
|
اگر از کام جویان بر در و دیوار او بینی
|
|
سر کیوان به چوب حاجیان بارگه بشکن
|
اگر این است ساقی محتشم گو پشت زهدم را
|
|
به آن رطل گران پیمودن از بار گنه بشکن
|
| |
|
| |