مراست رشتهی جان کاکل معنبر او |
مراست رشتهی جان کاکل معنبر او
|
|
فغان اگر سر موئی شود کم از سر او
|
نه کاکل است که بر سر فتاده سر و مرا
|
|
همای حس فکنده است سایه بر سر او
|
برابری به مه او روی نکرد مهی
|
|
که رو نساخت چو آیینه در برابر او
|
اگر نقاب گشاید گل سمنبر من
|
|
به گلستان چه نماید گل و سمن بر او
|
مرا ز دولت صد سالهی وصال آن به
|
|
که غیر یک نفس آواره باشد از در او
|
چو قتل بیگنهان خواهی ای فلک ز نهار
|
|
بریز خلق من اول ولی به خنجر او
|
چو محتشم شرف این بس که خلق دانندم
|
|
کمین بندهای از بندگان کمتر او
|
| |
|
| |