ز چوگان بازی آمد زلف بر رخسار آشفته |
ز چوگان بازی آمد زلف بر رخسار آشفته
|
|
اطاقه باد جولان خورده و دستار آشفته
|
سر زلفش که از آه هواداران کم آشفتی
|
|
ز آهم دوش بود آشفته وبسیار آشفته
|
دلیری با خیالش دستبازی کرده پنداری
|
|
که زلفش را ندیدم هرگز این مقدار آشفته
|
چنان سربسته حرفی گفته بودم در محرم کشی امشب
|
|
که هم یاران پریشانند و هم اغیار آشفته
|
نوید وصل میده وز پی ضبط جنون من
|
|
دماغم را به بوی هجر هم میدار آشفته
|
شوم تا جان فشان بر وضع بیقیدانهات یکدم
|
|
میفشان گرد از مو زلف را بگذار آشفته
|
به این صورت ندیدم وضع مجلس محتشم هرگز
|
|
که باشد غیر در کلفت تو هم دربار آشفته
|
| |
|
| |