به جائی دلت گرم سوداست گوئی |
به جائی دلت گرم سوداست گوئی
|
|
دل بیسر و برگ از آنجاست گوئی
|
تو را مستی هست پنهان نه پیدا
|
|
ولیکن نه مستی صهباست گوئی
|
دل نیست برجا فلک بر تو دیدی
|
|
ز جام هوس باده پیماست گوئی
|
به من میکنی لطفی از حد زیاده
|
|
مرادت ازین لطف ایذاست گوئی
|
بهر چشم برهم زدن بهر قتلم
|
|
ز چشمت به ابرو صد ایماست گوئی
|
فلک بر زمین از دو چشم تر من
|
|
گمارنده هفت دریاست گوئی
|
متاع قرار و سکون در دل ما
|
|
درین عهد اکسیر و عنقاست گوئی
|
به دل هرچه دیدند بردند خوبان
|
|
دل عاشقان خوان یغماست گوئی
|
پراکنده عشقی که دانم به طعنش
|
|
لب اوست گویا دل ماست گوئی
|
ز بزم بتان محتشم خاست طوفان
|
|
ستیزندهی مست من آنجاست گوئی
|
| |
|
| |